Evde bir ölüm sükûtu
var. Sual sormağa korkuyorlar. Ah bir sprsalar da seni
anlatsam... Ah bu rezil dünya seni tamsa, seni öğrense,
seni anlasa... Kurbanın olurum Leylim, kendini üzme,
boşu boşuna haksız yere kendini üzme, kurtar kendini.
Bak, yanında ben varım. Seninle olduktan sonra yapamayacağım
ne vardır? Önce kendine inan, kendini sev,
sonra bana bel ver, bana yaslan, bak yaşaman nasıl
aslî cevherini gösterecek. Üzme hiç kendini, ölürüm
sonra. Ölmek, hiçbir şey değil. Sen böyle canlı, sıcak,
dost, aziz ve en güzeli sevgiliyken ölmek, acı da olsa
katlanılır. Ama senin bu bedbin halini görmek... îşte
mesele burada. Artık tek mısrâ yazamam, bir satır
uyku uyuyamam. Yerin dibine batsın hepsi. Ne bok
yemeğe sana iki yıl daha önce rastlayamadım. Ben ki
29 yaşındayım. Ama binlerce yıldır seni arıyor, hasretini
çekiyorum.